همخونه - بچگی

89/2/23 :: 7:26 عصر

همخونه

روز بیستم اسفند ماه بود. شهاب صبح زود از خانه بیرون زد . حال خوبی داشت و تصمیم بزرگی در زندگیش
گرفته بود. حالا میخواست به حرف دلش گوش کند . به خانه ی میترا میرفت.
بعد از ساعتی با استقبال تیموری رو به رو شد. میترا خواب آلود و گیج در آستانه ی سالن ظاهر شد.
شهاب از اینکه صبح اول وقت مزاحم شان شده بود معذرت خواست.
تیموری گفت پسر خوب. چرا جواب تلفنها رو نمیدی؟ نگران شدم . این چند وقت که خیلی از دستت
عصبانی بودم. چند باری هم با کامبیز صحبت کردم جواب سر بالا داد.
شهاب نفس عمیقی کشید و نگاه پر جذبه اش را به تیموری دوخت و گفت اگر اجازه بدین خدمت رسیدم
که در اینمورد توضیحاتی بدم.
میترا خمیازه ای کشید و گفت شهاب تا کی اینجایی؟ من میرم بخوابم. بعدا بهت زنگ میزنم.
شهاب آمرانه گفت . تو هم بشین. موضوع به تو مربوطه.
میترا با بیقیدی خاصی شانه هایش را بالا انداخت و گفت چی شده؟ حاج رضا دستور جدیدی صادر فرموده اند؟
شهاب نگاه جدی به او انداخت و گفت بیا بنشین.
شهاب ادامه داد آقای تیموری نمیدونم چطوری شروع کنم. اما نمیخوام زیاد مقدمه چینی کنم.
در واقع بلد نیستم . خیلی وقته که شما اسم من و میترا رو روی هم گذاشتین.
خیلی وقته که هر شب هر روز و هر لحظه فقط و فقط خواسته ام به این ازدواج فکر کنم.
به درست بودنش به منطقی بودنش به بودنش.
همیشه برای اینکه خواسته ی شما را عملی کنم به خودم گفته ام عشق لازم نیست. فقط کافیه
همدیگر رو اذیت نکنیم. خود میترا هم میدونه که رابطه ی ما هیچوقت عاشقانه نبوده.
اما حالا نمیتونم . حالا فکر میکنم اگر به خواسته ی شما عمل کنم اولین ظلم رو در حق دختر شما کرده ام
و بعد در حق خودم. آقای تیموری من و میت
را هیچ جوری شبیه هم نیستیم. مکمل هم نیستیم.
حرف همدیگر رو نمیفهمیم و همدیگر را قبول نداریم. چطور میتونیم کنار هم زندگی کنیم و خوشبخت باشیم؟
حرفهای میترا . افکارش و رفتارش هیچکدام با سلیقه ی من جور نیست و همینطور برعکس .
رفتار و حرکات و شیوه ی زندگی من با سلیقه ی اون جور نیست. شما فکر میکنید با این ترتیب
میتونیم کنار هم خوشبخت باشیم؟
تیموری که رنگ از صورتش رفته بود با دهانی باز خیره به شهاب پرسید تو چی میخوای بگی شهاب؟
حالا چه موقع این حرفهاست؟ ماه دیگه براتوی بهترین جشن رو میگیرم. میرین سر خونه و زندگیتون
بعد هم تمام مشکلات رو در کنار هم حل میکنید. این حرفها دیگه چیه؟ صبح به این زودی اومدی که این
حرفها رو بزنی؟ خواب نما شدی؟ و خنده ای عصبی و تصنعی کرد.
شهاب آب دهانش را قورت داد و گفت آقای تیموری من هر چی گفتم جدی بود. من و میترا به درد هم نمیخوریم.
تیموری خیره به شهاب با عصبانیت فریاد کشید یعنی چی؟
میترا با ناباوری چشمهایش را تنگ کرد و رو به شهاب گفت تو میفهمی داری چی میگی؟ فکر کردی کی
هستی که به خودت اجازه دادی اینطوری حرف بزنی؟
عاشق اون دختره ی بیکس و کار شدی؟ فکر کردی نمیفهمی؟ خیلی وقته که ...
شهاب فریاد زد خفه شو. در مورد اون حرف نزن....
تیموری به خروش آمد و گفت چطور جرات میکنی جلو روی من به دخترم توهین میکنی؟
چرا تا حالا یادت نبود که به درد هم نمیخورید؟
میترا راست میگه . از وقتی اون دختره پاش رو توی خونه ات گذاشت اوضاع بهم ریخت.
تا قبل از اون با پولهای من خوب کار میکردی و میترا هم بدردت میخورد اما حالا که خودت رو بستی و عشق
رو پیدا کردی یادت افتاده من و دخترم به دردت نمیخوریم.
شهاب عصبی و درمانده از جای برخاست . دلش نمیخواست روزی رو در روی تیموری بایستد.
میدانست تیموری چه خوبیهایی در حقش کرده است. دلش نمیخواست حق نشناسی کند اما مجبور بود.
آینده ی او زندگی او روح و روان او همه و همه در کسی خلاصه میشد. که باید به خاطرش در برابر
تیموری میایستاد...
شهاب نگاه رنجیده اش را به تیموری دوخت و گفت من نمیخواستم این طوری بشه.
من هر وقت که شما بخواین اصل سرمایه و سودتون رو بهتون بر میگردونم. اما موضوع آینده ی من
و میترا است. بخدا قسم که میترا هم علاقه ای به من نداره و میدونه که هیچ تفاهمی با هم نداریم.
اگه مخالفتی نمیکنه بخاطر شرطیه که شما براش گذاشتین. اون میخواد به هر نحوی که شده از
ایران خارج بشه و خدا میدونه که توی سرش چی میگذره؟
و نگاه نفرت بارش را نثار میترا کرد.
میترا که حالا میدانست شهاب دستش را خوانده نگاه غضبناکی به او کرد و گفت
معلومه که ازت خوشم نمیاد.همیشه به بابا گفته ام که تو پسر امل و بی خاصیتی دست پر ورده
حاج رضا بهتر از این نمیشه. و از جایش برخاست و آنها را ترک کرد.
شهاب حلقه را از جیبش بیرون آورد و آنرا روی میز گذاشت. از تیموری خجالت میکشید.
اما گفت آقای تیموری میدونم که توی این دوسال محبت زیادی نسبت به من داشته اید و همیشه هر چی
که ازتون خواسته ام از من دریغ نکرده اید. به خاطر همه چیز ممنونم.
همیشه من رو پسر خودتون بدونید اما ازتون خواهش میکنم. از من نخواهید که با میترا ازدواج کنم.
میترا با من خوشبخت نمیشه.
تیموری مشت گره شده اش را فشرد و دم نزد.شاید او هم میدانست که دخترش چرا میخواهد با
شهاب ازدواج کند.
شهاب کلام دیگری نگفت و تیموری را ترک کرد. از خانه ی او که خارج شد .هوای بهاری را به جان کشید .
احساس میکرد مثل یک پرنده سبک و راحت شده است. با این که هنوز از جانب تیموری ناراحت بود
اما خوشحال بود که بالاخره حرف دلش را گفته است. حالا میتوانست دنبال او بگردد و حالا میدانست
چرا او را میخواهد.
قرار بود کامبیز تمام کتابفروشیهای روبه روی دانشگاه را بگردد و خبرش را به او بدهد.
شهاب بعد از ساعت کاری با کامبیز تماس گرفت.
کامبیز گفت سلام شهاب . چیکار کردی؟ تیموری رو میگم؟
هیچی بالاخره تمومش کردم.
کامبیز هیجانزده گفت جدی میگی؟ واقعا؟
آره . تو بگو چیکار کردی؟
مژده گونیش رو میگرم بعدا میگم.
قلب شهاب آنچنان به تپش افتاد که بی رمق و بیجان اتومبیل را گوشه ای پارک کرد.
کامبیز ادامه داد الو چی شد؟ تلف شدی؟
پیداش کردی؟دیدیش؟
اولی آره . دومی نه.
لعنتی حرف بزن. چی شده؟
جاش رو پیدا کردم. اما نیومده بود.
شهاب با بیقراری پرسید . مطمئنی؟
آره با صاحب کتابفروشی صحبت کردم.
کدوم کتابفروشی؟
کامبیز آدرس را داد و از او خواست بر اعصابش مسلط باشد و گفت ببین.شهاب فردا صبح ساعت 8 اونجاست تا ظهر.
مرسی کامی مرسی...
شهاب برای آمدن فردا بیتاب بود. فردا ...فردا..او میاید... به خانه اش بر میگردد.و خانه اش... خانه شان.
بیاد خانه که افتاد با خود گفت خونه خیلی به هم ریخته است. بهتره پروانه خانم را خبر کنم.
و بدون معطلی اتومبیل را بسوی خانه ی پدری هدایت کرد.
فصل 76

پروانه خانم و مش حسین مشغول بودند. و برای اولین بار شهاب هم برای کمک به آنها در کنارشان بود.
شوقی که در وجود شهاب افتاده بود او را دستپاچه میکرد.
میترسید نتواند تا شب همه چیز را رو به راه کند. همگی یک خانه تکانی حسابی بر پا کرده بودند.
پروانه خانم نمیدانست آنهمه عجله و اشتیاق برای تمیز کردن خانه چگونه در شهاب ایجاد شده و برای چیست؟
با اینکه خیلی کنجکاو بود اما جرات پرسیدن نداشت. حتی جرات نمیکرد راجع به یلدا بپرسد.
شهاب ترتیبی داد تا اتاق یلدا به اتاق کار و کتابخانه تبدیل شود و اتاق خودش که بزرگتر بود را به منظور
اتاق خواب رو به راه کرد. تخت خوابهای یک نفره شان را به پروانه خانم و مش حسین بخشید و سرویس خواب
دو نفره ی شیک و گرانقیمتی برای خودشان تهیه کرد.
حالا اتاق خوابشان مثل اتاقهای تازه عروس و دامادها شده بود.
پروانه خانم شک نداشت که شهاب بفکر ازدواج با میتراست . برای همین با اکراه و غرغر کار میکرد.
شب به نیمه رسید و شهاب هنوز با شوق خسته اما سر پا بود. اما امیدوار و مشتاق برای رسیدن صبح
لحظه شماری میکرد.

__________________

کلمات کلیدی :

نویسنده : شهره

نوشته های دیگران ( )

لیست کل یادداشت های این وبلاگ